ԱՆՈՒՇ

ԱՌԱՋԻՆ ԵՐԳ

I
Կանչում է կըրկին, կանչում անդադար
Էն չըքնաղ երկրի կարոտը անքուն,
ՈՒ՝ թևերն ահա փըռած տիրաբար՝
Թըռչում է հոգիս, թըռչում դեպի տուն:
Ուր որ է հայրենի օջախի առաջ
վաղու˜ց կարոտով ըսպասում են ինձ,
Ու ձըմռան երկար գիշերը նստած՝
Խոսում են Լոռու հին - հին քաջերից:
Դեպի են սարերը, որ վես , վիթխարի,
Հարբած շարքերով բըռնած շուրջպարի,
Հըսկա˜ շուրջպարի բըռնած երկընքում,
Հըրճվում են , ասես էն մեծ հարսանքում
Պերճ Արագածի նազելի դըստեր,
Որ Դև - Ալ, Դև - Բեթ և այլ հըսկաներ,
Խոլ - խոլ հըսկաներ հընոց աշխարհի,
Փախցրին բերին անառիկ Լոռի:
II  
Է˜յ հին ծանոթներ , է˜յ կանաչ սարեր ,
Ահա ձեզ տեսա ... Читать дальше »

ԵՐԿՐՈՐԴ ԵՐԳ

(Հ ա մ բ ա ր ձ մ ա ն ա ռ ա վ ո տ ը )
 
Համբարձում եկավ, ծաղկունքը ալվան
Զուգել են հանդեր նախշուն գորգերով:
Փունջ - փունջ աղջիկները սարերը ելան
Վիճակ հանելու աշխույժ երգերով:
   
Համբա րձում , յա՛յլա,
Յա՛յլա ջան , յա՛յլա,
Սև սարեր յա՛յլա,,
Յա՛յլա ջան , յա՛յլա:
 
Երգ ու բույր խառնած,
Թև - թևի բըռնած
Զուգում են լեռներ,
Ծաղիկ են քաղում,
Ծաղկի հետ խաղում ,
Ինչպես թիթեռներ:
 
Համբա րձում , յա՛յլա,
Յա՛յլա ջան , յա՛յլա,
Սև օրեր յա՛յլա,
Յա՛յլա ջան , յա՛յլա:
 
Եկավ Համբարձում՝
Ծաղկով զարդարված,
Մեր բախտին հարցում .
- Ո՞վ է մեզ գը ... Читать дальше »

ԵՐՐՈՐԴ ԵՐԳ

XII 
Ձըմռան մի գիշեր կար մի հարսանիք ,
Հըրճվում էր անզուսպ ամբոխը գյուղի.
յուղն էին իջել հովիվ պատանքի՝
Աղջիկ տեսնելու , պարի ու կոխի :
Ու պարից հետո լեն հըրապարակ
Բաց արին մեջտեղն արձակ գըլխատան,
Զուռնաչին փըչեց կոխի եղանակ,
Ահել ու ջահել իրարով անցան:
Հարա˜յ են տալի - “քաշի˜ հա , քաշի˜…”
Ու դուրս քաշեցի զոռով երկուսին
Մինը մեր Սարոն , իսկ մյուսն Անուշի
Անդրանիկ եղբայր գառնարած Մոսին:
Ողջ գյուղը կամգնեց պարըսպի նման ,
Ջոկվեց, բաժանվեց երկու բանակի,
Ամեն մի բանակն ընտրեց փահլևան,
Կանգնեց թիկունքին տըղերանց մեկի:
ոռում են ,գոչում երկու բանակից.
Սըրտապինդ կացե՛ք, մի՛ վախեք տըղե՛ք , ... Читать дальше »

ՉՈՐՐՈՐԴ ԵՐԳ

XVII 
Ամպերը դանդաղ ուղտերի նման՝
Նոր են ջուր խըմած ձորից բարձրանում .
Քարոտ թիկունքից Չաթինդաղ լերան
Նոր է արևը պըռունգը հանում:
յուղում աղմուկով իրար են անցնում ,
Կըտեր ծերերին կանայք հավաքված,
Տըղերքը դեպի քարափն են վազում՝
Հըրացանների կիսերից բըռնած:
XVIII
Եկավ վիթխարի ծերունի մի մարդ,
Կանգնեց վըրդովված տըղերանց միջին,
Մատը դեպի ձոր մեկնելով հանդարտ
Էսպես նա պատմեց զոռ տալով շիբխին.
Էս գիշեր, կեսը կըլիներ գիշերվա,
Դեռ չէի կըպցրել աչքըս տեղի մեջ.
Քունս էլ է կորել, ջանս էլ էն վաղվա,
Ամեն մի բանից մընացել եմ խեղճ…
Հա՛, հալալ կեսը կըլիներ գիշերվա,
Շունը վեր կացավ էս կըռա ... Читать дальше »

ՀԻՆԵՐՈՐԴ ԵՐԳ

XXII
Լալիս է Անուշն երեսին ընկած,
Կանգնած են շուրջը կանայք հարևան,
Ու խոսք չեն գըտնում ասեն անարգված
Տարած, ետ բերած անբախտ աղջըկան:
Աստված խընայեց՝ կոպիտ ախպերը
Հեռու հանդերից դեռ տուն չէր դարձել,
Իսկ խոժոռադեմ ալևոր հերը
Սկսավ փըրփըրած թըքել, անիծել:
Դու՛րս գընա, կորի՛, ա՛յ լիրբ, անըզգա՛մ,
Սև ու սուգ լինի թագ ու պըսակըդ.
Կորի˜, չերևաս աչքիս մյուս անգամ,
ետինը մըտնի երկար հասակըդ :
Տեսա՛ր, որ նըրան ասում է Մոսին,
Չեն ուզում, տեսար, նըրան հերն ու մերդ.
Դու քա՞նի գըլուխ ունիս քո ուսին,
Որ վեր էս կենում փաղչում նըրա հետ:
Խըռնված գյուղացիք կըտուրից իջան ՝
Մեղմելու կոպիտ բարկությունը հ ... Читать дальше »

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ԵՐԳ