Դեղնած դաշտերին
Իջել է աշուն,
Անտառը կրկին
Ներկել է նախշուն։5 Պաղ-պաղ մեգի հետ
Փչում է քամին,
Քշում է տանում
Տերևը դեղին։
Տըխուր հանդերից
...
Читать дальше »
|
Մարդ կա ՝ ելել է շալակն աշխարհի,
Մարդ կա՝ աշխարհն է շալակած տանում... Դու, որ սխալվել, սակայն չես ստել,
Կորցրել ես հաճախ, բայց նորից գտել.
Դու, որ սայթաքել ու վայր ես ընկել,
Ընկել ես, սակայն երբեք չես ծնկել,
Այլ մագլցել ես կատարից-կատար,
Ելել ես անվերջ, բարձրացել ես վեր՝
Քո ահեղ դարից առնելով թևեր...
Ելել ես, որ ողջ աշխարհը տեսնես,
Որ անօրինակ քո դարը տեսնես,
Բոլոր կերպերով դու նրան զգաս,
Շահածով խնդաս, կորուստը սգաս...
Ելել ես իբրև նրա մունետիկ,
Որ նրա հեռուն զգաս քեզ մոտիկ,
Որ ճշմարտության ափերը տեսնես
Ծպտըված ստի խաբելը տեսնես,
Որ չվախենաս, որ չվարանես՝
Անարդարության դեմքը խարանես...
Ահա, թե ինչու դու այսքան տարի,
Դու, որ հարազատ ծնունդն ես դարի,
Քայլում ես անդուլ, առաջ ընթանում,
Քայլում ես այպես ծանր ու վիթխարի,
Ասես աշխարհն ես շալակած տանում...
...
Читать дальше »
|
|
Ես ձեզ բերի բարի լուր,
Իմ եղբայրներ, արթնացե՛ք.
Լո՛ւյս է, լո՛ւյս է ամենուր,
Մեռած-քնած, վե՛ր կացեք...
Ձեզ կոչում է անդադար
Նոր միացման մոռացում.
Առվակ, արև ու անտառ
Ձեր երգին են սպասում։
Լույս է, լույս է ամենուր,
Պատանիներ և կույսեր,
Ես ձեզ բերի բարի լուր,
Նոր հիացում, նոր հույսեր.
Շիրիմներից ելեք վեր,
Մահիճներից հեշտանքի
Թևեր առեք, լույս թևեր
Նոր արբունքի, նոր կյանքի։
|
Այստեղ ահա կըբաժանվենք.
Մնաս բարյավ, սիրելի.
Այսպես ես չեմ ցավել երբեք
Դառնությունով սիրտս լի Այստեղ ահա քեզ թողնում եմ
Եվ չգիտեմ, ուր կերթաս.
Կասկածներից ես դողում եմ...
Թող պահպանե քեզ աստված Ա՛խ, առանց քեզ տխուր կյանքիս,
Օրը տարի կդառնա,
Բայց ուր լինիս, դարձյալ հոգիս
Շուրջդ պիտի թրթռա Մնաս բարյավ, բայց միշտ հիշիր,
Որ քեզ շատ եմ կարոտել.
Եվ տեսության ժամի համար
Չըմոռանաս աղոթել
|
|
Ինչքան որ հուր կա իմ սրտում - բոլորը քեզ.
Ինչքան կրակ ու վառ խնդում - բոլորը քեզ.-
Բոլո՜րը տամ ու նվիրեմ, ինձ ո՛չ մի հուր թող չմնա՝
Դո՜ւ չմրսես ձմռան ցրտում,-բոլո՜րը քեզ...
|
Ազատ աստվածն այն օրից,
Երբ հաճեցավ շունչ փչել,
Իմ հողանյութ շինվածքին
Կենդանություն պարգևել.
Ես անբարբառ մի մանուկ
Երկու ձեռքս պարզեցի,
Եվ իմ անզոր թևերով
Ազատությունն գրկեցի։
Մինչ գիշերը անհանգիստ
Օրորոցում կապկապած
Լալիս էի անդադար,
Մորս քունը խանգարած,
Խնդրում էի նորանից
Բազուկներս արձակել.
Ես այն օրից ուխտեցի
Ազատությունը սիրել։
Թոթով լեզվիս մինչ կապերը
Արձակվեցան, բացվեցան,
Մինչ ծնողքս իմ ձայնից
Խնդացին ու բերկրեցան,
Նախկին խոսքն, որ ասացի,
Չէր հայր, կամ մայր, կամ այլ ինչ.
Ազատությո՜ւն, դուրս թռավ
Իմ մանկական բերանից։
«Ազատությո՞ւն,— ինձ կրկնեց
Ճակատագիրը վերևից.—
Ազատությա՞ն դու զինվոր
Կամիս գրվիլ այս օրից:
Օ՛հ, փշոտ է ճանապարհդ,
Քեզ շատ փորձանք կը սպասե.
Ազատություն սիրողին
Այս աշխարհը խիստ նեղ է»։
— Ազատությո՜ւն, — գոչեցի, —
Թող որոտա իմ գլխին
Փայլակ, կայծակ,
...
Читать дальше »
|
Դ ՈՒ
Դ՛ու՝
երկու տա՜ռ,
Դ՛ու՝
հասարա՜կ մի դերանուն,
Եվ ընդամենն այդ քո երկու՛ հատիկ տառով
Այս բովանդակ աշխարհին ես տեր անում... Դ՛ւ՝
երկու տա՜ռ,
Ու ես գարնան հողի նման
Քո կենսատու ջերմությանն եմ ընտելնում... Դ՛ւ՝
երկու տա՜ռ
Եվ ահա ես
Երջանկության համն եմ զգում իմ բերանում,
Անջատումին ըմբերանւմ
Եվ թերանում եվ կատարել հրամանը տառամանքի... Դ՛ու՝
երկու տա՜ռ,
Ու ես, անգի՛ն,
Ինձանից ինքս վերանում՝
Փոշիացած հերոսների
Դասակին եմ ընկերանում... Դո՛ւ՝
երկու տա՜ռ,
Ու երբ հանկարծ
Թողնւմ ես ինձ ու հեռանում՝
Լքվաց տան պես ճեղք եմ տալիս,
Ծեփը
...
Читать дальше »
|
|
Ներսս մրսում է, հոգիս դրսում է.
Փրկություն չկա?
Ես քեզ Սիրում եմ, սիրտս ցավում է.
Փրկություն չկա?
Ասա ինչպես քեզ ասեմ,
Ախր ինչպես քեզ բացատրեմ,
Որ առանց քեզ ես էլ չեմ կարող,
Բայց ինչ արած, փրկություն չկա?
Արևն ունի ջերմություն,
Որ սպասում էի քո սրտից,
Լուսինն ունի սառնություն,
Որ ես ստացա քեզանից,
Աստղերն ունեն հրաշք փայլ,
Որ լցրել է քո հոգին,
Բայց միայն դու ունես այն,
Ինչ հատուկ չէ ոչ ոքի?
Սրտումս միակ սերը դու ես
Եվ անչափ Սիրում եմ քեզ,
Թույլ տուր լինեմ քո կողքին
Ու հոգ տանեմ քո մասին?
Սիրտս լալիս է՝ տանջված քո սիրուց,
Հոգիս տխրում է քո մասին խորհելուց,
Սակայն ես գիտեմ-քո համար ի՞նչ կա,
Իսկ ինձ համար, անշուշտ, փրկություն չկա?
Просмотров: 641 |
Добавил: liluushik |
Дата: 17.01.2009
|
|
|
***
Դու հեռացար . . . ու նոր միայն նկատեցի,
Որ սիրտը իմ տարար քեզ հետ
Ու այդ օրից ատեցի ես բոլոր նրանց
Ում սիրել էի,
Որ աշխարհում սիրեմ լոկ քեզ
Ու քեզ միայն աստվածացրի
Տխուր սրտիս - անսիրտ երազ
Սրբացրեցի անմնացորդ
Իմ սուրբ մատուռ հրաշք անհաս
Լույս վառեցի աչքերիդ դեմ
Որ չկորչես ճամպեքին մութ
Ինքս անլույս ապրում եմ դեռ
Մի օրս փուչ, մի օրս սուտ:
Մի օր քնած, մի օր արթուն
Գիշերն էլ է դատարկացել
Քեզ տվել եմ այն ինչ կյանքում
Ինքս երբեք չեմ ունեցել . . .
Просмотров: 631 |
Добавил: liluushik |
Дата: 17.01.2009
|
|
Հուրն են
սիրո սևի սիրուն
լույս աղջիկներն
Հայաստանի,
Սրտիս վրա
քայլող գարուն`
կույս աղջիկներն
Հայաստանի,
Իմ սիրտն ի՜նչ
է, ա'խ, թե ուզեն`
բերդեր կառնեն
մի հայացքով,
Անառիկ բերդ
ու սիրո սյուն`
հույս աղջիկներն
Հայաստանի:
Մեկը մեկից
պարզ ու կախարդ,
մեկը մեկից
խոսքով քաղցր,
Ետ կբերեն
ալևորին, օձ
կթովեն աչքով
քաղցր, -
Մեկը` աստղիկ,
մեկը` լուսնյակ,
մեկն` արևի
տեսքով քաղցր,
-
Իմ Հայաստանն
են զարդարում
նուրբ աղջիկներն
Հայաստանի:
ՈՒ չգիտեմ
որի՞ն սիրեմ,
որի՞ն թողնեմ
անհագ սրտով,
Ամենքին է
սրտիս աչքը
արևի պես կրակ
սրտով,
Երբ հուր ծովի
պես են քաշում`
ո՞նց դիմանաս
վտակ սրտով,
-
Ինձ աստղերից
ցած են բերում
սուրբ աղջիկներն
Հայաստանի:
Իմ Սևանը ո՞նց
ցամաքեց, երբ
սևածով աչքերը
կան,
Իրենց նման
հարբեցընող
գինին քամող
ձեռքերը կան,
Վարդ շուրթերին
բուրմունքի
պես Կոմիտասի
երգերը կան,
-
...
Читать дальше »
|
|
|
