Հուրն են
սիրո սևի սիրուն
լույս աղջիկներն
Հայաստանի,
Սրտիս վրա
քայլող գարուն`
կույս աղջիկներն
Հայաստանի,
Իմ սիրտն ի՜նչ
է, ա'խ, թե ուզեն`
բերդեր կառնեն
մի հայացքով,
Անառիկ բերդ
ու սիրո սյուն`
հույս աղջիկներն
Հայաստանի:
Մեկը մեկից
պարզ ու կախարդ,
մեկը մեկից
խոսքով քաղցր,
Ետ կբերեն
ալևորին, օձ
կթովեն աչքով
քաղցր, -
Մեկը` աստղիկ,
մեկը` լուսնյակ,
մեկն` արևի
տեսքով քաղցր,
-
Իմ Հայաստանն
են զարդարում
նուրբ աղջիկներն
Հայաստանի:
ՈՒ չգիտեմ
որի՞ն սիրեմ,
որի՞ն թողնեմ
անհագ սրտով,
Ամենքին է
սրտիս աչքը
արևի պես կրակ
սրտով,
Երբ հուր ծովի
պես են քաշում`
ո՞նց դիմանաս
վտակ սրտով,
-
Ինձ աստղերից
ցած են բերում
սուրբ աղջիկներն
Հայաստանի:
Իմ Սևանը ո՞նց
ցամաքեց, երբ
սևածով աչքերը
կան,
Իրենց նման
հարբեցընող
գինին քամող
ձեռքերը կան,
Վարդ շուրթերին
բուրմունքի
պես Կոմիտասի
երգերը կան,
-
Քարից անգամ
լույս են քամում
բյուր աղջիկներն
Հայաստանի:
Բայց մի գանգատ
ունի կյանքս`
այն, որ ինձ
մի վարդ չտվին,
Սուրբ եմ Արա
Գեղեցիկի պես`
ինձ մի սուրբ
Նվարդ չտվին,
Ինձ թողեցին
գիրկն ընկածի,
դեռ ասում
են` դարդ չտվին,
-
Գերեզմանս
են աչքով փորում
զուր` աղջիկներն
Հայաստանի:
Առանց նրանց`
երգս պաղ էր`
արև բացին
իմ երգի մեջ,
Նրանց սիրո
ձեռագործն
է ծիածանը
երկնքի մեջ,
-
Բայց քաջ կասեմ`
մեկին սիրես,
լավի՜ն սիրես
ու լա'վ սիրես,
Որ քեզ պաշտեն
բոլո՜ր սիրուն,
լույս աղջիկներն
Հայաստանի:
|
