ՀԻՆԵՐՈՐԴ
ԵՐԳ
XXII
Լալիս է Անուշն
երեսին ընկած,
Կանգնած են
շուրջը կանայք
հարևան,
Ու խոսք չեն
գըտնում ասեն
անարգված
Տարած, ետ բերած
անբախտ աղջըկան:
Աստված խընայեց՝
կոպիտ ախպերը
Հեռու հանդերից
դեռ տուն չէր
դարձել,
Իսկ խոժոռադեմ
ալևոր հերը
Սկսավ փըրփըրած
թըքել, անիծել:
Դու՛րս գընա,
կորի՛, ա՛յ
լիրբ, անըզգա՛մ,
Սև ու սուգ
լինի թագ ու
պըսակըդ.
Կորի˜, չերևաս
աչքիս մյուս
անգամ,
ետինը մըտնի
երկար հասակըդ
:
Տեսա՛ր, որ
նըրան ասում
է Մոսին,
Չեն ուզում,
տեսար, նըրան
հերն ու մերդ.
Դու քա՞նի
գըլուխ ունիս
քո ուսին,
Որ վեր էս կենում
փաղչում նըրա
հետ:
Խըռնված գյուղացիք
կըտուրից իջան
՝
Մեղմելու կոպիտ
բարկությունը
հ
...
Читать дальше »
|
ՎԵՑԵՐՈՐԴ
ԵՐԳ
XXVII
Գարունը եկավ,
հավքերը եկան
,
Սարեր ու ձորեր
ծաղիկներ հագան.
Մի աղջիկ ելավ
, մի մենակ քաղվոր,
ետի եզերքին
շըրջում էր
մոլոր,
Շըրջում էր
մոլոր, խընդում
ու լալիս,
Երգեր է ասում
ու ման է գալիս:
- Սիրուն աղջի՛կ,
ի՞նչ ես լալիս
Էդպես մենակ
ու մոլոր,
Ի՞նչ ես լալիս
ու ման գալիս
էն ձորերում
անեմ օր:
Թե լալիս ես՝
վարդ ես ուզում
՝
Մայիս կըգա
, մի քիչ կաց,
Թե լալիս ես՝
յարդ ես ուզում
՝
Ա˜խ, նա գընա˜ց,նա
գընա˜վ…
Արտասվելով
, լալով էդպես
Ես չեմ դարձնի
էլ գերիդ,
Ի՞նչու իզուր
հանգցընում
ես
Ջահել կըրակն
աչքերիդ:
Նըրա անբախտ
շիրիմի վըրա
Պաղ ջուր ածա
աղբյուրի,
Դու էլ գընա
նոր սեր արա,
Էդպես է կար
...
Читать дальше »
|
|
Ես կուզեի քեզ հետ կիսել
Վերջին պատառն իմ հացի,
Ես կուզեի քեզ հետ կիսել
Վերջին արցունքն իմ լացի:
Ես կուզեի քեզ հետ կիսել
Սրտիս բեկորը վերջին,
Ես կուզեի քո գրկի մեջ
Մթներ իմ օրը վերջին…
Ես կուզեի՝ ինչ որ ունեմ
Իբրև նվեր տայի քեզ,
Ես կուզեի… բայց ի՞նչ անեմ
Եթե հանկարծ դու չուզես:
|
|
|
