Ես ծնվել
եմ ձորերում`
Եղեռնի սև
օրերում:
Մայրս կրծքին`
օրորել`
Իմ օրոցքն
էլ է կորել:
Աչքս բացի`
սով տեսա,
Աստված ասաց`
"Զոհ է սա":
Դեռ փայտե
ձի չհեծած`
Բախտի ձիուց
ընկա ցած:
Որբ մնացի
ու անուս,
Ես դեռ մանկուց
ընկա դուրս:
Վշտի վիհից,
գահեր վես,
Հրաշք է, որ
հասա քեզ:
Քիչ էր մնում`
եղեռնի
Թաթն իմ կոկորդն
էլ բռնի:
Բյուրերին
է նա հորել`
Ինչպե՞ս է,
որ չեմ կորել:
Չեմ պղտորվել,
վշտից մեծ
Սոխակս օձի
չփոխվեց:
Հոգիս` արցունք
ու ոսկի`
Խտացվածքն
եմ իմ ազգի:
Այժմ ազգին
իմ անչար
Պարտք են Աստված
ու աշխարհ:
Հատուցումը
եղեռնի`
Երբ էլ լինի`
կհառնի:
Իրար գրկեն
պիտի ողջ
Այս ազգերն
էլ մահագոչ:
Աշխարհ, դու
ինձ մի նայիր,
Իմ ողջ ազգին
փայփայիր:
Վախենում եմ,
թե նրան
Դու պարտք
մնաս... հավիտյան:
|
