Երկնքի
սպիտակ, սպիտակ
շուշաններ,
Իջնում եք
անշշուկ, իջնում
եք ձյուն դառած,
Իջնում եք՝
պարուրում
անտառներ ու
դաշտեր,
Ու ծածկում
իմ աչքից ձորերն
իմ թափառած:
Թափվեցե՛ք,
իմ ձյուներ,
երազներ քնքշաթով,
Թափվեցե՛ք,ծածկեցե՛ք
ձորերն իմ
հուշերի,
Ա՜խ, հուշերն
ինձ անգամ
խոցում են
շշուկով,
Հուշերիս քուն
բերեք մոռացման
գիշերի:
Ես ամեն ինչի
մեջ նրան եմ
տեսնում դեռ,
Ոտքերի հետքերն
եմ նշմարում
քարերին,
Փռեցե՛ք մոռացման
սավաններն,
իմ ձյուներ,
Նրա հետ թափառած
իմ բոլոր ճամփեքին:
Թող իջնի մազերիս
ձմեռը տխրաձայն,
Միայն թե մոռանամ,
հեռանամ հուշերից,
Ա՜խ, իմ դառն
հուշերը չպիտի
քաղցրանան,
Թեկուզև մազերիս
ձյունն իջնի՝
ծածակի ինձ..
